Περί έρωτος

Απόψε διάβασα στον Ιστό ένα σύντομο άρθρο ψυχολογίας για τον (κεραυνοβόλο) "έρωτα". Πώς πηγάζει από την αναλογία ανάμεσα στο άτομο-αντικείμενο του έρωτα και στο (συνειδητό ή ασυνείδητο) ιδεατό μέσα μας: "από την ομοιότητα του ατόμου που ερωτευόμαστε, με το μοντέλο που έχουμε μέσα μας, εκείνο το μοντέλο συντροφικότητας, που ο βαθύτερος εαυτός μας γνωρίζει ότι θα μας επιτρέψει να ολοκληρωθούμε ψυχολογικά". Πώς η διάψευση αυτής της ομοιότητας τροφοδοτεί επακόλουθη ένταση, απογοήτευση - και τελικά οδηγεί στη διάλυση της σχέσης.
Σωστά. Έχω κάνει αυτόν το κύκλο και αναρρωτιέμαι πότε θα βάλω μυαλό. Αντιλαμβάνομαι νωρίς τις διαφορές - παρ' όλα αυτά συνεχίζω. Ο νους κτίζει παλάτια στην άμμο: αρνούμαι να αποδεχτώ την πραγματικότητα. Γιατί το κάνω αυτό; Φοβάμαι.
(1) Να χάσω αυτά που έχω σιγουρέψει, το κεκτημένο. Συχνά πρόκειται για την απόλαυση της γυναικείας παρουσίας - τόσο απλά. Μάλιστα φορές-φορές μου φαίνεται πως εξιδανικεύω την ερωτική συνεύρεση με ένα ένδυμα "ανώτερης ένωσης". Ίσως λάθος - τουλάχιστον για το επίπεδο πνευματικής ανάπτυξης που βρίσκομαι. Μπορεί να πρόκειται απλά για εξοικείωση με το σώμα του άλλου και, κυρίως εξ'αυτού, βελτίωση της απόλαυσης. Practice makes better.
(2) Να ομολογήσω στον εαυτό μου και τους άλλους ότι έχω πέσει έξω. Να φανώ επιπόλαιος, ανώριμος, χαζούλης, επιφανειακός. Μπας και συμπεριφέρομαι ως καθυστερημένος έφηβος που προσκολλάται σε όμορφη και 'ερωτική' γυναίκα; Χμμμμμ - επόμενο θέμα, πα'ακα'ώ.
(3) Το κυριότερο: να δεχτώ ότι απέτυχα στις εγωϊστικές μου προσδοκίες, παραφουσκωμένες από χρόνια αναμονής, ερεθισμένες από παλιές πληγές, φλέγουσες.  Κολλάω εγωϊστικά, στη "φωτογραφία" ενός φανταστικού μέλλοντος όπου όλα ευθυγραμμίζονται σε ένα τέλειο ρομαντικό όνειρο. Και γιατί το Σύμπαν μου το χρωστάει (και δεν το ξέρει κι'όλας); Για μαζευτείτε Κε Prths. Για μαζευτείτε!
Το χειρότερο είναι πως γρήγορα η σχέση γίνεται συγκρουσιακή. Και οι δύο πλευρές βγάζουμε βία: δοκιμάζουμε να πάμε τα πράγματα εκεί που θέλουμε, καθοδηγούμε, πιέζουμε, επιβάλουμε. Βάζουμε όρια. Αντιμετωπίζουμε συνοριακά επισόδια. Πόλεμος...
Οι ερωτικές σχέσεις είναι ίσως πεδίο ισορροπίας αλλά όχι πεδίο σύγκρουσης. Αυτό δεν μπορώ να το επιτρέπω στον εαυτό μου. Καιρός να τα βάλω σε τάξη. Να δουλέψω την ειρήνη μέσα μου. Και βλέπουμε...