Βάστα τα χαλινάρια της Αγάπης
και μη φοβάσαι.
Κρατήσου απ'την αλήθεια που κρύβει το ψέμα
και μη φοβάσαι.
Πρέπει να ξέρεις,
ο Αγαπημένος που ψάχνεις δεν είναι άλλος
από σένα τον ίδιο.
Κράτα αυτήν την αλήθεια
και μη φοβάσαι.
Jelalaldin Rumi, Divan e Shams e Tabriz
Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009
Μὴ φοβοῦ
Τί να πούμε παραπάνω - ή λιγότερο; Διαβάζω και...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Πολύ όμορφο, πραγματικά! Τόσο απλά και περιεκτικά λόγια, γι αυτό έχουν μεγάλη δύναμη. Να είσαι καλά και βρίσκω ότι την ειρήνη που ψάχνεις θα τη βρεις, όταν καταλάβεις πολύ καλά πως λειτουργείς μέχρι σήμερα. Εμένα μου πήρε πολλά χρόνια για να γαληνέψω, αφού τα βρήκα με τον εαυτό μου.
Να είσαι πάντα καλά!
Σ'ευχαριστώ. Τα λόγια σου με ενθαρρύνουν. Αυτή τη γαλήνη (serenitatem) αναζητώ - αλλά κι'αυτό πρέπει να γίνει στρωτά, με φυσικό ρυθμό. Φορές-φορές το ξεχνάω...
ο Αγαπημένος που ψάχνεις δεν είναι άλλος
από σένα τον ίδιο.
Νομίζω πως αυτή η διαπίστωση πονάει περισσότερο από την ίδια την μοναξιά.
Ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ…..;;
Καλημέρα. Σ' ευχαριστώ για το δικό σχόλιο στην ανάρτησή μου. Υποθέτω πως εννοείς πως στις σχέσεις μας πρέπει να μας διέπει η ευγένεια... Μην νομίζεις ότι είμαι και σαϊνι! χα χα
Αν δεν το έπιασα, σε παρακαλώ δώσε μου τα φώτα σου. :)
Όσον αφορά στη γαλήνη που όλοι μας αναζητούμε, εγώ χωρίς να έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη φιλοσοφία του Zen, ανακάλυψα πως τώρα τελευταία που άρχισα προσπαθώ να γίνω Zen στις σχέσεις μου, κατ' αρχάς τα έχω καλύτερα με μένα και κατά συνέπεια όλα λειτουργούν πιο χαλαρά, επειδή ανοίγομαι χωρίς να περιμένω τίποτα...
Να είσαι καλά και καλό τριήμερο!
"Βάστα τα χαλινάρια της Αγάπης και μη φοβάσαι...Ναι ο αγαπημένος που ψάχνουμε μια ολόκληρη ζωή δεν είναι άλλος από εμάς τους ίδιους...!
Αν αγαπάμε αληθινά τον εαυτό μας... τοτε δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα και κανέναν!!!!!
Να σαι πάντα καλά!!!!!!!!
@ Anastasia
Όχι! Αυτό θα το πω εγώ για τον εαυτό μου. Και εσύ είσαι η γυναίκα της ζωής σου. Και ο καθένας μας, όπως αρμόζει στη φύση του, στο μέσα του, στο σκοπό του στον κόσμο: είμαστε "ο άνθρωπος του εαυτού μας".
ΥΓ1 Παρεμπιπτόντως, όμορφη λέξη "ο κόσμος", το στολίδι.
ΥΓ2 Με τα παραπάνω, δεν προσπερνάω το ερωτημά σου - απλά επισημαίνω μια άλλη πλερά του. Καταλαβαίνω, νομίζω: το θέμα είναι τί περιμένουμε από τον άλλο (τη γυναίκα ή τον άνδρα, αντίστοιχα).
@ Matriga
Θα μου επιτρέψεις στο "ξε-σαΐνι" να διεκδικώ το πρωτάθλημα. Είμαι και παλαιάς κοπής...
Πάντως, εννοούσα την ευγένεια ως gentlemanship (αυτό έγραψα αρχικά αλλά το μετάνιωσα): σε κοριτσοκουβέντα κόβω πέρα. Ή ανάποδα, αποσύρομαι σεβόμενος ladies' priviledge: οι γυναίκες να τα λέτε άνετα μεταξύ σας.
Prths, απάντησα στο σχόλιο που μου άφησες, αλλά ήθελα να σου πω, επίσης, πως είναι ολοφάνερο ότι είσαι gentleman. Αν δεν γίνομαι αδιάκριτη -... πάλι! - αναφέρεις ότι είσαι παλαιάς κοπής. Να υποθέσω ότι είσαι γεννημένος πριν το '70, όπως και γω, ή να χαρώ πολύ που μάλλον υπάρχουν ακόμα νέα παιδιά, που έχουν αυτές τις σπάνιες αξίες; Όπως και να έχει η ποιότητα ενός ανθρώπου είναι σαν τον έρωτα και το βήχα... δεν κρύβονται ποτέ! ;)
Μπορείς να χαρείς: υπάρχουν ακόμα νέα παιδιά με σωστές αξίες, σε διαβεβαιώ.
Κι'εγώ μπορώ να χαρώ, ώρες-ώρες, αλλά όχι διότι είμαι γεννημένος μετά το '70...;)
Ορισμένοι διατείνονται πως και οι παλαιάς κοπής έχουν ψυχή.
Οι άφρονες!
Δημοσίευση σχολίου