Twenty million people are left homeless and six million face imminent starvation, with little or no locally produced food available for at least the next two years.The sixth most populous country in the world - with 170 million people - stuggles to recover from a flood that literally submerged one-third of the nation under water, while, in a cruel twist of fate, leaving many without fresh drinking water.
International news, July 2010
First we were poor but had honour. Now we are beggars and have no shame.
Anonymous Pakistani family man, Aug. 2010
Εδώ μαίνεται ο πραγματικός "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας": της απόλυτης, της κυνικής, της ολοκληρωτικής. Της βίας που σκοτώνει με τον τρόμο και την αδιαφορία. Με τη διαγραφή. Με την άρνηση της αξιοπρέπειας και τη στέρηση του ανθρώπινου (αυτο)σεβασμού.
Πόσο μας κοστίζει να αναγνώρισουμε οτι αυτοί οι μακρινοί και μαυριδεροί ξεσπιτωμένοι είναι άνθρωποι - σαν εμάς; Κι'όμως: η πικρή αλήθεια είναι οτι συχνά (επιλέγουμε να) αγνοούμε την ύπαρξή τους. Στην προηγμένη, πολιτισμένη και βολεμένη κοινωνία μας περισσεύουν. Το "παγκοσμιοποιημένο" χωρίο μας δεν τους χωράει.
Εκείνοι όμως μας χωράνε. Και - ας μην μας παραξενέψει - ίσως, κάπου-κάπου προσεύχονται για μάς. Όπως ο Nusrat Fateh Ali Khan σ'αυτόν τον απογειωτικό αυτοσχεδιασμό qawwali.
4 σχόλια:
Είναι μερικές φορές που στ΄αλήθεια δεν σου βρίσκεται να πεις τίποτα και ταυτόχρονα η αδρεναλίνη βαράει κόκκινο, τα μηνίγγια σου νιώθεις ότι θα πεταχτούν έξω και βουβαίνεσαι.Οι σκηνές που πέρασαν μπρος στα μάτια μας,εμένα τουλάχιστον με τύφλωσαν.Τα έκλεισα και πήγα να κοιμηθώ.Να μην ακούω να μην βλέπω να μην τα βάζω με τον ίδιο μου τον εαυτό, που του δίνω το δικαίωμα να γίνεται παθητικός παρατηρητής, μην μπορώντας να κάνει άλλο τίποτα. Αραγες θα καταλάβουμε ποτέ ή μήπως μόνον όταν θα ρθούν μπροστά και στην δική μας πόρτα με ένα μπλοκάκι στο χέρι (ακριβώς γιατί ανήκουμε στους προηγμένους) να μας πουν : Συγνώμη αλλά ξέρετε περισσεύετε, το χωριό μας δεν σας χωράει.
Να είσαι καλά.
@BlackB. Καμμιά φορά αισθάνομαι οτι η άρνηση έρχεται κάθε μέρα στην πόρτα μας - τη μοιραζόμαστε όλοι, την ανταλλάσουμε. Σε μικρές δόσεις, ίσως, αλλά έχει την ίδια βασική "ποιότητα".
Κάθε φορά που νιώθουμε οτι κάποιος άλλος μας "περισσεύει" ή όταν εισπράτουμε απόρριψη, άμυνα, ανασφάλεια. Είναι ο φόβος μέσα μας: διαβρωτικός και μεταδοτικός.
Νάσαι πολύ καλά και να χαίρεσαι την ευαισθησία και την καθαρή ματιά σου.
Oτι και να πει κανεις ειναι λιγο μπροστα στο μεγεθος της τρελλας που λεγεται ζωη και δεν ειναι καθολου ιδια για τους εχοντες και τους μη εχοντες...Ομως μου κανει εντυπωση οτι οταν προκειται για ενα πολεμο ποσο ευκολα βρισκονται τα κονδυλια και ποσο γρηγορα περνανε απο τα κοινοβουλια οι εγκρισεις τεραστιων ποσων για να...αφανισουν κοσμο, ενω δε γινεται η ιδια προσπαθεια οταν χρειαζεται να σωθει κοσμος απο φυσικες καταστροφες!
Οι πολιτικοι δυστυχως ξεπουλουν τη ΖΩΗ πολυ φτηνα και διαχωριζουν ανθρωπους σε κατηγοριες ''αυτων που αξιζει να σωθουν επειδη ειναι Ευρωπαιοι, Αμερικανοι,κ.ο.κ'' και των αλλων που ειναι φτωχοι και ''εχουμε συνηθισει να τους βλεπουμε στη τιβη να πεθαινουν (!).........''
Καλησπερα φιλε μου Prths
Καλησπέρα Elva,
Οι πολιτικοί έχουν μεγάλες ευθύνες - συμφωνώ. Αλλά έχουμε και εμείς, οι "απλοί πολίτες" ως σύνολο και ως άτομα. Διότι αναδεικνύουμε τους πολιτικούς σε θεσμοθετημένους εκφραστές μας - χωρίς να τους ελέγχουμε ουσιαστικά. Αλλά και διότι και εμείς οι ίδιοι πολλές φορές αδιαφορούμε ή αδρανούμε - ενώ συχνά έχουμε τη δύναμη να κάνουμε ένα (έστω μικρό) θετικό βήμα. Τουλάχιστον ας ξέρουμε τί συμβαίνει, ας είμαστε συνειδητοί γνώστες των καταστάσεων. Και του βάρους που, αντικειμενικά, φέρουμε εμείς οι "πολιτισμένοι".
Δημοσίευση σχολίου