Κύριε, παρακαλώ, βοήθησέ με
ανάπαυση να βρώ απ΄το άθλιο βέλος
που τη φτωχή καρδιά μου έχει περάσει
όταν το βλέμμα μου - θολό στο τέλος -
είχε στο μωβ Σου κρίνο ξαποστάσει.
Η λόγχη πια στο χέρι μου σπασμένη
και το φαρί μου κείται τσακισμένο,
τ' όρνιο παρακαλώντας να σιμώσει.
Οι σύντροφοι, χαρτί σημαδεμένο
τραβούν: ποιός τη μετάληψη να δώσει.
Κύριε, πονώ - μα ξέρω: δε θα φύγω
πριν να σωθεί ο δρόμος πού ' χω πάρει.
Συγχώρεση να δώσω στον εαυτό μου,
μ' εχθρούς και φίλους ν'ανταλλάξω χάρη·
τό τέρας να δαμάσω στο βυθό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου