Περί έρωτος εγκαρδίου

Μουσικές, άγνωστες φωνές, λόγια στον Ιστό μου θύμησαν ξανά τον "άλλο" Έρωτα. Τη δύναμη και το βάθος της γνήσιας ερωτικής αγάπης. Πώς μπορει να μετασχηματίζει την καρδιά. Να διαπερνά το φοβισμένο "εγώ" και να μας πλησιάζει στον αληθινό εαυτό μας. Να φωτίζει το βυθό μας.
Πολύ σωστά, αυτός ο έρωτας συνδέεται με την υπέρβαση. Στον έρωτα κάνουμε ή δεχόμαστε πράγματα που "δεν θέλουμε". Παραμερίζουμε τον εγωϊσμό. Δινόμαστε. Γιατί; Για ν' απολαύσουμε τη χαρά του Άλλου. Και μόνο.
Σ' ένα παλιό Ισπανικό τραγούδι, η κόρη μιλάει στη μητέρα της γι' αυτή τη γλύκα. Λέει: "Η αγάπη με παρηγόρησε πιο πολύ απ' όσο αξίζω". Και παρακάτω: "με νανούρισε η χάρη που η αγάπη, με αγάπη, μού' δωσε - η αφοσίωση με την οποία την υπηρετώ ανακούφισε τον πόνο μου". Γράφτηκε το 16ο αιώνα από τον Juan de Anchieta, στον καιρό της Ισαβέλλας της Καθολικής.

Con amores, la mi madre,
con amores m´adormi.
Así dormida soñaba,
lo qu´el corazón velaba,
Qu´el amor me consolaba,
Con mas bien que merecí.
Adormeciome el favor,
Que amor me dio con amor,
dio descanso a mi dolor,
la fe con que le serví.

Ας λέω για τις αμαρτίες του "κεραυνοβόλου" έρωτα. Δε μετανιώνω για τις φορές που αφέθηκα στην ορμή του. Ο έρωτας ποτέ δεν πάει χαμένος. Ανεξάρτητα απ' το συμβατικό αποτέλεσμα, πάντα ανυψώνει - όσο λίγο κι' αν διαρκέσει. Είναι μια άσκηση της ψυχής, μια υπενθύμιση της γεύσης πριν το Μήλο. Μια αναλαμπή της αθωότητας που μάκρυνε. Ένα βότσαλο, στο δρόμο της επιστροφής.

Con amores mi madre (J. de Anchieta)