Ο καφές - το καφενείο - είναι έξοχος τόπος συναναστροφής, μόρφωσης, (επι)κοινωνίας. Από πού ν' αρχίσω και πού να τελειώσω: τη συζήτηση μεταξύ των θαμώνων, τη συνύπαρξη νέων και παλιών, τη σπουδή της γλώσσας (προφορικής και του σώματος), την ενημέρωση "δια ζώσης"...Στην Αραβία υπάρχουν καφενεία με θέση του Αναγνώστη. Ένα απλό αλλά ψηλότερο από τ' άλλα κάθισμα στο οποίο ανεβαίνει ένας (σπάνιος στους καιρούς εκείνους) γραμματιζούμενος και διαβάζει ένα αφήγημα ή διδακτικό κείμενο.
Μια ιστορία, μάλιστα, μιλάει για ένα θαμώνα ο οποίος, αφού βασανίστηκε από αϋπνία, πήγε μαύρη νύχτα στο σπίτι του Αναγνώστη και τον ξύπνησε. Δεν άντεχε να περιμένει το επόμενο βράδυ. Αδημονούσε ν' ακούσει τη συνέχεια και - κυρίως - την κατάληξη του παραμυθιού.
Όταν αναλογίζομαι αυτήν την ιστορία, σκέφτομαι πώς - όχι σπάνια - μοιάζω μ΄αυτόν τον καφενόβιο. Πόσο ανυπόμονος και άπληστος γίνομαι όταν ο κόσμος ξεδιπλώνει το κάλλος του μπροστά μου. Πόσες φορές χάνω το "τώρα" για την έγνοια του "αύριο" ή το αναμάσημα του "χθες". Πόσο συχνά δείχνω ασέβεια σε Εκείνον που τα πάντα γράφει και αφηγείται - δια της χάριτος.
1 σχόλιο:
..η ώρα του καφέ, τόσο σημαντική και ιδιαίτερη..λέγονται εξαίσια μυστικά..γεννιέται ο έρωτας, χτίζονται φιλίες, μιλά ενίοτε η σιωπή και φωλιάζει στις καρδιές των στωικών..!
Δημοσίευση σχολίου