Της αγάπης αίματα

Είναι φορές που είμαστε μάρτυρες του τοκετού της αγάπης. Νιώθουμε την ανάγκη της να βγει στον κόσμο αλλά ταυτόχρονα την οδύνη της γέννας της . Δυσκολεύεται πολύ να ανθίσει. Πασχίζει να αναδυθεί, παλεύει, πληγώνεται. Ματώνει.

Στ' ανοιχτά του πέλαγου
Με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες
Και μου ρίξανε.
Αμαρτία μου να 'χα κι εγώ
Μιαν αγάπη
Μακρινή μητέρα
Ρόδο μου αμάραντο.
Οδυσσέας Ελύτης, Αξιον Εστί

Ματωμένος, ο τραυματίας-ποιητής δίνει αναφορά στη μητέρα, το σύμβολο της τέλειας αγάπης. Δεν την αγγίζει ο χώρος και ο χρόνος - μπορεί και είναι μακρινή. Είναι το ρόδο που δεν μαραίνεται. Η πηγή: άχρονη, άπειρη και άφθαρτη.