Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Πιο πέρα κι απ' το κενό

Ένα τραγούδι που αγαπώ ιδιαίτερα είναι Η Προσευχή του Ακροβάτη, από τους "Αντικατοπτρισμούς" του Μάνου Χατζηδάκι, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΒΑΤΗ
Κύριε, είναι ώρα να βοηθήσεις μια ψυχή.
Δρόμο να βρει τώρα η ζωή μου η ρηχή.
Δεν μπορώ να ζω αντίθετα με Σένα, κι όπου σταθώ
μ' άγνωστους ρυθμούς κι επίθετα βοήθεια Σου ζητώ.
Είμαι ακροβάτης και γυρεύω δικό μου Θεό.
Κύριε, δος μου θάρρος το σκοινί να μην κοπεί.
Θέλω να 'μαι φάρος που φωτίζει τη σιωπή.
Θέλω να πετάξω ελεύθερα πιο πέρα κι απ' το κενό -
πράγματα μικρά και δεύτερα δεν ξέρω ν' αγαπώ.
Είμαι ακροβάτης και γυρεύω δικό μου Θεό.
Είμαι ακροβάτης και γυρεύω καινούργιο Θεό.

Εδώ το τραγουδά η Αλίκη Καγιαλόγλου, με θέρμη που βρίσκω συγκινητική.

Η προσευχή του ακροβάτη (Μ. Χατζηδάκις - Ν. Γκάτσος - Α. Καγιαλόγλου)

1 σχόλιο:

Matriga είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο, πως σου ταιριάζει το τραγούδι.
Μου αρέσει πολύ ο στίχος..."πράγματα μικρά και δεύτερα δεν ξέρω ν' αγαπώ."
Καλό σου βράδυ