Μ'έλεγε η μάνα μου: στα Σέρρρας τότε, ο χειμώνας ήταν βαρύς. Μαθητούδια, με τον αδελφό της διαβάζανε πλάι
στη μασίνα, και το μελανοδοχείο απάνω. Τις μέρες που το κρύο ήτανε χοντρό, έγραφες με βία - άμα αργούσες να επιστρέψεις το γυαλί στο τεζάκι, το μελάνι πάγωνε.
Στη λεωφόρο Μεραρχίας και τους άλλους εμπορικούς δρόμους, απ'τις μαρκίζες κρέμονταν σταλακτίτες ασπρογάλαζοι και οι περαστικοί βάδιζαν αλλοιθωρίζοντας. Τό'να μάτι κάτω, μη γλυστρήσουν στις παγωμένες πλάκες. Τ'άλλο πάνω, μην τους παραφυλάει κάνας τέτοιος ξιφιός του κάμπου να τους καρφώσει.
Αυτά δεν τα γνώρισα. Όμως κρατάω από (μεταγενέστερους) σερραϊκούς χειμώνες μυρωδιές. Πολλές. Τα ξύλα που καίγανε ολημερίς στις σόμπες και κάπνιζε όλη η πόλη. Τα παγωμένα σεντόνια και τη μυρωδιά της κουβέρτας. Και της άλλη κουβέρτας αποπάνω. Και της άλλης. Το σαπούνι που πότιζε τη βαμβακερή πυτζάμα. Τον αχνό της κουζίνας, αρωματικό και μυστηριώδη.
Απ'τα Σέρρας, η μάνα μου το κρύο το χόρτασε - και δεν τ'αγάπησε ποτέ.
Siguirilla: Romance de Juan Osuna (La Paquera de Jerez, 2000)
Στη λεωφόρο Μεραρχίας και τους άλλους εμπορικούς δρόμους, απ'τις μαρκίζες κρέμονταν σταλακτίτες ασπρογάλαζοι και οι περαστικοί βάδιζαν αλλοιθωρίζοντας. Τό'να μάτι κάτω, μη γλυστρήσουν στις παγωμένες πλάκες. Τ'άλλο πάνω, μην τους παραφυλάει κάνας τέτοιος ξιφιός του κάμπου να τους καρφώσει.
Αυτά δεν τα γνώρισα. Όμως κρατάω από (μεταγενέστερους) σερραϊκούς χειμώνες μυρωδιές. Πολλές. Τα ξύλα που καίγανε ολημερίς στις σόμπες και κάπνιζε όλη η πόλη. Τα παγωμένα σεντόνια και τη μυρωδιά της κουβέρτας. Και της άλλη κουβέρτας αποπάνω. Και της άλλης. Το σαπούνι που πότιζε τη βαμβακερή πυτζάμα. Τον αχνό της κουζίνας, αρωματικό και μυστηριώδη.
Απ'τα Σέρρας, η μάνα μου το κρύο το χόρτασε - και δεν τ'αγάπησε ποτέ.
Siguirilla: Romance de Juan Osuna (La Paquera de Jerez, 2000)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου