575 Dia tis charitos

Φύσηξ' απαλά.
Δάκρυσαν οι γαζίες.
Ευγνωμοσύνη.

Το τέρας

Τις νύχτες - και όλοένα συχνότερα και τις μέρες - ακούω το τέρας να ουρλιάζει. Το πλησιάζω. Τρελλαμένο από πόνο, σέρνεται με βογκητά, στριφογυρίζει και δαγκώνει στα τυφλά -ένα κουβάρι νύχια, δόντια, δάκρυα, αίμα.
Το πληγώνω και κουβαριάζεται. Μετά χυμάει. Με δαγκώνει και κλαίω.
Το τέρας με πονάει και το πονάω. Το τέρας με λυπάται, με σιχαίνεται, μ'αηδιάζει.
Το τέρας είμαι εγώ.