Όλες της γης οι οχιές...

Ο Δημήτρης Χριστούλας (1935-2012) ήταν Έλληνας συνταξιούχος, ο οποίος δημοσίως έδωσε τέρμα στη ζωή του διαμαρτυρόμενος για την ελληνική κρίση χρέους.
Καταχώρηση στη Βικιπαίδεια

Μακάρι να είχα το νου και τη δύναμη να στέκομαι συχνά και να αποδίδω την ευγνωμοσύνη, την τιμή την οποία οφείλω σε εκείνους, τους πολλούς, που κάθε τόσο μας διδάσκουν τις αληθινές ανθρώπινες αξίες.
Αυτή τη φορά ένας (άλλος) Δημήτρης, σήκωσε τη λεβεντιά του απέναντι στις καταιγίδες του καιρού μας: την αναισθησία, το θράσος, την απουσία σεβασμού προς τον άνθρωπο. Και μας άφησε άφωνους.
Όχι βέβαια διότι ο Δημήτριος Χριστούλας υπέφερε από υπερτροφική ευαισθησία, αλλά – αισχύνη και κατάρα μας – διότι η δική μας αξιοπρέπεια έχει αδυνατίσει σε σημείο εξαθλίωσης. Γι'αυτό και η πράξη - η μαρτυρία - του, ακατανόητη και αλλοπρόσαλλη για τη μυωπική χαραμάδα τού μικρού μας “εγώ”, δίνει το μέτρο της ευθύνης μας. Ευθύνης, κατά βάθος, για μάς τους ίδιους.
Πείτε “για την ταξική συνείδηση”, πείτε “για τη σωτηρία της ψυχής”· δεν έχει σημασία, δεν έχει διαφορά. Μιάς και, όπως και να τό πεις, πιο πικρό φαρμάκι από την απώλεια τού εαυτού δεν έχει.
Και τί γιατρικό, ποιά θεραπεία μάς απομένει;
Ο Λεβέντης (Μ. Θεοδωράκης, 1974)